Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników a możliwość wypowiedzenia umowy pracownikowi

Rozwiązania przyjęte w specustawie w sprawie walki z wirusem COVID-19 (dalej „tarcza antykryzysowa 2.0”) zmieniające przepisy dotychczasowej tarczy antykryzysowej, pozwolą przedsiębiorcom zwalniać swoich pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy. Nieistotny jest przy tym fakt pobierania przez przedsiębiorcę dofinansowania z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, którego celem jest szczególna ochrona miejsc pracy.

Pierwotne postanowienia tarczy antykryzysowej

Z dniem 1 kwietnia 2020 roku weszła w życie ustawa nazywana powszechnie – tarczą antykryzysową. Na jej podstawie, przedsiębiorcy u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia wirusa COVID-19, uzyskali możliwość otrzymania dofinansowania do wynagrodzeń pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy. Tarcza antykryzysowa obejmowała pracowników ochroną przed ewentualnym zwolnieniem z przyczyn niedotyczących pracownika w okresie lub w okresach przypadających bezpośrednio po okresie lub okresach pobierania dofinansowania przez przedsiębiorcę. Niniejsze przepisy w następującym brzmieniu nie przetrwały całego miesiąca.

Zmiany w tarczy antykryzysowej 2.0

Istotną zmianę wprowadziła tarcza antykryzysowa 2.0, która nadała nowe brzmienie przepisu art. 15g. Ustawodawca pozbawił pracowników ochrony przed zwolnieniem w okresie pobierania przez pracodawcę dofinansowania jak również w okresie przypadającym bezpośrednio po. Oznacza to, że przedsiębiorca ma obecnie możliwość wypowiedzenia umowy łączącej go z pracownikami nawet w trakcie pobierania dofinansowania. Postanowienia tarczy antykryzysowej 2.0 wyłączają stosowanie art. 13 pkt. 2 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych ochroną miejsc pracy, który do tej pory gwarantował pracownikom ochronę miejsca pracy podczas wypłaty świadczeń. 

Wpływ zmiany na rynek pracy

Opisana zmiana niewątpliwie negatywnie wpływa na ochronę miejsc pracy. Nadrzędnym celem dofinansowań do wynagrodzeń dla pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym czasem pracy była ochrona miejsca pracy. Trudno zrozumieć decyzję ustawodawcy, który w projekcie tarczy antykryzysowej 2.0 wyłączając stosowanie przepisu sankcjonującego ochronę pracownika, nie uznał za racjonalne uzasadnienie takiego działania. Można jedynie przewidywać, iż negatywnym skutkiem tejże regulacji będą masowe zwolnienia pracowników.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, Dz.U. 2020 poz. 695.